De 'Houten Huizen' van architect Jaco Woltjer aan de overkant van de fortgracht, herinneren nog aan de Kringenwet die in het schootsveld rondom de vestingswerken ooit van kracht was.

In een gebied tot 1000 meter vanaf het fort mocht geen permanente bebouwing plaatsvinden. Houten structuren werden afgebrand bij een oorlogdreiging, om het schootsveld vanaf het fort vrij te maken.

Doordat de Kringenwet lange tijd van kracht was, is dit gebied minder beinvloedt door de verstedelijking van het landschap daarbuiten. Verschillende plantensoorten zijn uit het verstedelijkte gebied verdwenen, maar vestigden zich op de stellingswerken. Tijdens een onderzoek naar eetbare en bruikbare gewassen op het fortterrein, werd onder andere de Wilde Wortel ontdekt.

Onze sappige oranje wortel stamt er vanaf, maar de Wilde Wortel is wit, droog en houtachtig. Volgroeid kan de tweejarige plant bijna een meter hoog worden. In de zomer en het najaar zitten er witte schermbloemen aan die bijna zo groot zijn als een handpalm. De Wilde Wortel is eenvoudig te herkennen aan een centraal zwart-paars bloempje. De plant is rijk aan caroteen en vitamines.

In de geneeskunde werd de wortel, vers geraspt of als sap, vooral gebruikt bij een tekort aan vitamine A. Regelmatig wortel eten werkt vaatverwijdend en is goed voor het hart. Bovendien verhoogt het de aanmaak van rode bloedlichaampjes. Daarnaast is wortel goed voor de afweer en krijgen haar en nagels er een gezonde glans van. Wortelcrèmes en lotions zijn weefselverjongend en helpen bij huidontstekingen.